2.Ελληνικοί χοροί
Με τον όρο «Χοροί Latin» αναφερόμαστε σε μια πλειάδα χορών της Λατινικής Αμερικής ή χορών που το στυλ τους μοιάζει με αυτό των χορών της Λατινικής Αμερικής.
Οι Latin χοροί χορεύονται συνήθως σε ζευγάρια, είναι σε πιο γρήγορο ρυθμό από τους Ευρωπαϊκούς χορούς, είναι περισσότερο αισθησιακοί και δίνουν μεγαλύτερο βάρος στη σωστή ρυθμική έκφραση.
Οι Latin χοροί διακρίνονται σε δύο κατηγορίες: σε αυτούς του International Style, που περιλαμβάνει Cha cha, Rumba, Samba, Paso Doble και Jive (όπου οι δύο τελευταίοι χοροί στην πραγματικότητα δεν έχουν καταγωγή από τη Λατινική Αμερική) και στο American Style, που περιλαμβάνει Cha cha, Rumba, Samba, Salsa, Mambo, Merengue, Bachata, Cumbia και Bolero.
Το Tango Argentino - ίσως ο πιο δημοφιλής χορός από τη Λατινική Αμερική - παρά την κοινή γεωγραφική καταγωγή με τους Latin χορούς, έχει σημαντικές διαφορές στα βήματα και το στυλ με τους υπόλοιπους χορούς της περιοχής.
Cha-cha
Η ιστορία του Cha-cha ξεκινάει το 1952 από τον Pierre Lavalle, ιδρυτή του τμήματος Latin χορών του I.S.T.D., ο οποίος ανακάλυψε αυτό το Κουβανέζικο στυλ του Mambo (ή Rumba κατά άλλους) και το έφερε στην Ευρώπη. Πολλά έχουν γραφτεί για την Ρούμπα και το Μάμπο ενώ για την ιστορία του τσα, τσα, τσα έχουν γραφτεί πολύ λιγότερα. Πιθανόν το ταυτίζουν με το Μάμπο. Παρόλα αυτά έχει πολλά δικά του στοιχεία που το κάνουν έναν τελείως διαφορετικό χορό. Ο ρυθμός του είναι μέτριος και κοφτός. Είναι ένας αυθόρμητος χορός, που χωρίς να το θέλει κανείς αφήνει τον εαυτό του και τα αισθήματα του να παρασυρθούν από τον ρυθμό.
Rumba
Η Rumba είναι ένας χορός που έχει την καταγωγή του στην Κούβα. Έγινε ιδιαίτερα δημοφιλής γύρω στο 1890 στην Αβάνα. Η σημερινή του μορφή παραμένει από τα μέσα της δεκαετίας του 1940, μετά από τη συγχώνευση των δύο βασικότερων τύπων της Rumba (του Danzón και του Son Montuno) σε ένα ενιαίο στυλ. Η Rumba θεωρείται από τους πιο ερωτικούς χορούς, όχι μόνο επειδή αναδεικνύει θαυμάσια τις γραμμές του γυναικείου σώματος, αλλά και λόγω του ρυθμού, των κινήσεων και του συναισθήματος που αποπνέουν οι χορευτές. Η σημερινή κοινωνική Ρούμπα που κατέκλυσε την Αμερική γύρω στο 1930, είναι μια μακρινή συγγενής των γοητευτικών χορών των ιθαγενών. Η Ρούμπα είναι ένας ευχάριστος ρυθμός που τον χαρακτηρίζει η απαλή, εύκαμπτη κίνηση των γοφών και ένας μάλλον βαρύς βηματισμός. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που το άλλο όνομα της Rumba είναι «ο χορός του έρωτα».
Samba
Η Samba είναι ένας ζωντανός ρυθμικός χορός, ο χορός του κεφιού, του καρναβαλιού και της σαμπάνιας, είναι ένας καθαρά Βραζιλιάνικος χορός βασισμένος σε νέγρικους ρυθμούς. Έγινε πρώτα γνωστή στο Ρίο Ντε Τζανέιρο και αργότερα οι χορευτικές μελωδικές νότες της χρησιμοποιήθηκαν από διάφορους λατινοαμερικάνους συνθέτες κατακτώντας τον κόσμο. Η Σάμπα εμφανίστηκε στην Νέα Υόρκη το 1929 όπου εξελίχθηκε σε έναν πολύ δημοφιλή χορό. Στην νότια Αμερική, όπου και πατρίδα της, η Σάμπα χορεύεται σε μέτριο έως αργό ρυθμό, ενώ στις Ηνωμένες Πολιτείες ο ρυθμός της είναι πολύ γρήγορος., και άρχισε να γίνεται γνωστός με την εμφάνιση της ομόνυμης μουσικής στα τέλη του 19ου αιώνα. Στην πραγματικότητα, η Samba δεν είναι ένας χορός αλλά μια ομάδα χορών της Βραζιλίας με κάποια κοινά χαρακτηριστικά, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο στυλ Samba που να θεωρείται με βεβαιότητα ως γνήσιο.
Salsa
Η Salsa είναι μίξη διαφόρων ρυθμικών χορών της Κούβας (κατά κύριο λόγο Son), πολύ πλούσιος και πολύμορφος σε κινήσεις, αλλά η καταγωγή της διεκδικείται και από το Πόρτο Ρίκο. Εμφανίστηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1940 και μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1970 είχε γίνει πολύ δημοφιλής - ειδικά στη Ν. Υόρκη - λόγω του μεταναστευτικού ρεύματος προς τις Η.Π.Α. Κουβανών και Πορτορικάνων. Η μουσική της δεν είναι καθαρή μουσική τεχνοτροπία αλλά είναι μείγμα των λαϊκών ρυθμών από όλη την καραϊβική ζώνη. Η Salsa αποτελεί δηλαδή, απόσταγμα πολλών Λατινοαμερικάνικων και Αφροκαραιβικών χορών.
Η Salsa μπορεί να χορεύεται σε διάφορες παραλλαγές αλλά τα βήματα σε κάθε μία παραλλαγή είναι τρία και μία παύση επειδή αυτός είναι ο ρυθμός της μελωδίας. Πριν πολλά χρόνια μεταξύ των νεαρών της Καραβαϊκής δημιουργήθηκε μια καινούρια μορφή του χορού Salsa, πιο μοντέρνα και εντυπωσιακή, η Rueda Cubana ή Rueda de Casino, που σημαίνει χορός σε ομάδα, αλλάζοντας συνεχώς τον παρτνέρ.
Η Salsa έχει μερικές διαφορετικές τεχνοτροπίες όπως: Cuban, LΑ, Puerto Rico κ.ά.
Mambo
Ήδη από τις αρχές του 1930 οι ορχήστρες Λατινοαμερικάνικης μουσικής όλο και πλήθαιναν στη Βόρειο Αμερική δίνοντας μια ανακατεμένη γεύση από Τανγκό, Σάμπα και Ρούμπα και προετοιμάζοντας το έδαφος για την ορμητική εισβολή του Μάμπο!! Το Mambo είναι η εξέλιξη του Κουβανέζικου «Danzon», το οποίο προήλθε από την Ισπανική «Contradanza».
Στην πραγματικότητα, το Mambo είναι ο χορός που παρουσιάστηκε στην Αβάνα από το μουσικό Perez Prado το 1940, προκειμένου να προωθήσει την ομόνυμη μουσική. Και όμως, ξεκινώντας από την πόλη του Μεξικού, η μουσική αυτού του ανθρώπου δημιούργησε μια πραγματική επανάσταση που εξαπλώθηκε και αγαπήθηκε σε ολόκληρο τον κόσμο. Το Μάμπο είναι ένας ρυθμικός χορός που απαιτεί γρήγορες και απαλές κινήσεις. Μπορεί να χορεύει με ανεξάντλητο συνδυασμό από φιγούρες ανάλογα με την διάθεση του χορευτή.
Merengue
Η Merengue είναι ένας ζωντανός και ευχάριστος χορός που χορεύεται από ζευγάρια. Προήλθε από τη σημερινή Δομινικανή Δημοκρατία περίπου στα μέσα του 18ου αιώνα, αν και η πραγματική καταγωγή του δεν έχει προσδιοριστεί.
Bachata Η Bachata είναι ένας ακόμα χορός που έρχεται από την περιοχή της σημερινής Δομινικανής Δημοκρατίας - συγκεκριμένα από την επαρχία της χώρας - και χορεύεται με την ομόνυμη μουσική και αποτελεί εξέλιξη του Bolero, ενώ έχει δεχτεί σημαντική επιρροή και από τη Merengue.
Cumbia
Η Cumbia, που ονομάζεται αλλιώς «χορός της ερωτικής πολιορκίας», είναι o παραδοσιακός χορός της Κολομβίας, αλλά είναι ευρύτατα διαδεδομένος σε όλη τη Λατινική Αμερική (εκτός από τη Βραζιλία), με πολλές τοπικές παραλλαγές.
Τango Γύρω στο 1910, 1914 το tango έκανε την εμφάνιση του στην Αμερικάνικη ήπειρο και σύντομα έγινε δημοφιλές στο χορευτικό κοινό με τις ασύμμετρες και πρωτότυπες φιγούρες οι οποίες δίνουν φινέτσα στον χορό αυτό. Πολλοί πίστευαν ότι το tango προέρχεται από την Αργεντινή. Αυτό όμως είναι μόνο η αρχή της ιστορίας, γιατί πράγματι τα πρώτα ίχνη του tango ανάγονται στον 19ο αιώνα στους λαϊκούς τοπικούς χορούς της Αργεντινής. Όμως η Βραζιλία, η Ισπανία και το Μεξικό προσέφεραν πολλά ώστε να διαμορφώσει ο χορός το στυλ που έχει σήμερα. Έχει χαρακτηριστεί ως σύγχρονος χορός τις φωτιάς γιατί οι φιγούρες του είναι συγχρόνως δραματικές και δυναμικές, οι κινήσεις απαλές και κοφτές.Είναι ο χορός που η γυναίκα αφήνει να φανούν τα πόδια της μέσα από άνετα φορέματα με αέρινα υφάσματα, καθώς και το μπούστο μέσα από το ντεκολτέ, ενώ αντίστοιχα ο άντρας προβάλλει το μπροστινό μέρος των γοφών, φορώντας στενά υφασμάτινα παντελόνια. Εξάλλου, η φιγούρα, που ονομάζεται κόρτε και στην οποία ο καβαλιέρος «κολλάει» την ντάμα πάνω του, είναι η πλέον χαρακτηριστική που επιβεβαιώνει το στόχο των δύο πλευρών για την ανάδειξη των ιδιαίτερων αυτών σημείων του σώματος τους. Ο χορός απαιτεί ευελιξία, ως εκ τούτου οι καθηγητές προτείνουν να αποφεύγονται τα σκληρά υφάσματα όπως είναι το τζιν.
Waltz
Το waltz - που αποτελεί τη βάση των περισσότερων σύγχρονων Ευρωπαϊκών χορών - είχε αρχίσει να γίνεται δημοφιλές από τα μέσα του 18ου αιώνα. Γύρω στο 1780, το waltz είχε γίνει ο πιο δημοφιλής χορός στη Βιέννη, πόλη από την οποία πήρε και το όνομά του το θεωρούμενο «αυθεντικό» waltz.
Αργότερα, και καθώς το waltz γινόταν δημοφιλές σε όλο και περισσότερες χώρες, αναπτύχθηκαν διάφορα βηματολόγια για διαφορετικούς ρυθμούς, ενώ δεν ήταν σπάνιο το φαινόμενο πολλοί χοροί (όπως π.χ. η polka) να αναπτύξουν στυλ που περιλάμβαναν είτε βήματα είτε ρυθμό από waltz.
Foxtrot
Το foxtrot πήρε το όνομά του από το δημιουργό του, τον ηθοποιό και χορευτή Arthur Fox, ο οποίος τον καιρό που εργαζόταν στο μπαλέτο Ziegfried Follies (1913) δεν είχε καταφέρει να βρεί παρτενέρ που να μπορεί να χορέψει σωστά τα διπλά βήματα της χορογραφίας του. Έτσι λοιπόν άλλάξε τη χορογραφία προσθέτοντας δύο ασταθή βήματα (trots).
Αργότερα, ο χορευτής και χορογράφος Arthur Murray τυποποίησε το foxtrot δημοσιεύοντας το βηματολόγιό του.
Quickstep
Το quickstep εμφανίστηκε στη δεκαετία του 1920, συνδυάζοντας στοιχεία τόσο από το foxtrot όσο και από το charleston. Στη σημερινή του μορφή, το quickstep είναι ένας πολύ ζωντανός και γρήγορος χορός, καθώς περιλαμβάνει πάρα πολλά πολύ γρήγορα βήματα (σε ρυθμό 1/8 ή και γρηγορότερα) όταν παλιότερα ο γρήγορος βηματισμός ήταν σε ρυθμό 2/4.
Με τον όρο «Χοροί Latin» αναφερόμαστε σε μια πλειάδα χορών της Λατινικής Αμερικής ή χορών που το στυλ τους μοιάζει με αυτό των χορών της Λατινικής Αμερικής.
Οι Latin χοροί χορεύονται συνήθως σε ζευγάρια, είναι σε πιο γρήγορο ρυθμό από τους Ευρωπαϊκούς χορούς, είναι περισσότερο αισθησιακοί και δίνουν μεγαλύτερο βάρος στη σωστή ρυθμική έκφραση.
Οι Latin χοροί διακρίνονται σε δύο κατηγορίες: σε αυτούς του International Style, που περιλαμβάνει Cha cha, Rumba, Samba, Paso Doble και Jive (όπου οι δύο τελευταίοι χοροί στην πραγματικότητα δεν έχουν καταγωγή από τη Λατινική Αμερική) και στο American Style, που περιλαμβάνει Cha cha, Rumba, Samba, Salsa, Mambo, Merengue, Bachata, Cumbia και Bolero.
Το Tango Argentino - ίσως ο πιο δημοφιλής χορός από τη Λατινική Αμερική - παρά την κοινή γεωγραφική καταγωγή με τους Latin χορούς, έχει σημαντικές διαφορές στα βήματα και το στυλ με τους υπόλοιπους χορούς της περιοχής.
Bolero
Το Bolero ξεκίνησε από την Ισπανία στα τέλη του 18ου αιώνα και μεταφέρθηκε σύντομα στις Ισπανικές αποικίες της Κούβας και του Μεξικού.
Paso Doble
Το Paso Doble προέρχεται από τη Νότια Γαλλία. Θεωρείται παρ' όλα αυτά Χορός Latin λόγω του ρυθμού του και των βημάτων του, που μοιάζουν με ταυρομαχία.
Το Paso Doble είναι σχεδόν αποκλειστικά διαγωνιστικός χορός. Σε κοινωνικό επίπεδο χορεύεται σαν άνοιγμα σε ορισμένες περιοχές της Γαλλίας, της Ισπανίας και της Γερμανίας.
Jive
Το Jive προέρχεται από μια χορογραφία του James Cronin, ο οποίος την εμπνεύστηκε την περίοδο που ζούσε στη Γαλλία, γύρω στο 1980, όπου η Disco δεν ήταν τόσο διαδεδομένη όσο στην υπόλοιπη Ευρώπη. Το αρχικό όνομα του χορού ήταν Ceroc, από παραφθορά της φράσης «C'est le Roc» (αυτό είναι το ροκ) και έγινε γρήγορα πολύ δημοφιλής.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1980, ο Cronin κατοχύρωσε το όνομα «Ceroc» ως πνευματική του ιδιοκτησία απαγορεύοντας στις σχολές που το δίδασκαν να χρησιμοποιούν το όνομα του χορού χωρίς να καταβάλουν πνευματικά δικαιώματα. Έτσι οι σχολές που συνέχισαν να διδάσκουν το συγκεκριμένο χορό έπρεπε να βρούν ένα νέο όνομα. Ο πρώτος που χρησιμοποίησε το όνομα Jive ήταν ο Robert Austin από την επωνυμία της σχολής του «Le Jive».
Η jazz είναι το πλέον σύγχρονο είδος χορού, το οποίο δεν είναι τυποποιημένο με συγκεκριμένα βήματα, αλλά αποτελεί ένα μοναδικό είδος χορευτικής έκφρασης. Η ελεύθερη χορογραφία, μπορεί να είναι συγκεκριμένη σύμφωνα με την φαντασία ενός δεδομένου χορογράφου, είτε αυτοσχεδιαστική. Η τελευταία μάλιστα είναι ένα πολύ δύσκολο είδος που ακόμα και χορευτές με εμπειρία χρόνων δυσκολεύονται να αποδώσουν.
Σήμερα η jazz αποτελεί τη βάση για κάθε σύγχρονη χορογραφία που παρουσιάζεται σε διάφορα τηλεοπτικά show, σε θεατρικές παραστάσεις κ.λπ.
2.Ελληνικοί χοροί
Για εμάς ο χορός είναι έκφραση, κίνηση, ρυθμός και τέχνη... είναι τρόπος ζωής. Γι' αυτό και δεν τον αντιμετωπίζουμε μόνο σαν βήματα και φιγούρες, αλλά σαν ένας ζωντανός οργανισμός, με δική του ζωή και ιστορία.
Ίσως δεν το γνωρίζετε, αλλά κάθε χορός αποτελεί εξέλιξη ή συγχώνευση ενός ή περισσότερων παλαιότερων χορών, είτε από την ίδια γεωγραφική περιοχή, είτε - ειδικά τα τελευταία 150 χρόνια - από δύο διαφορετικές γεωγραφικές περιοχές.
Σε αυτη την ενότητα θα αναφερθούμε πολύ σύντομα στην ιστορία του κάθε χορού. Αυτό θα βοηθήσει να καταλάβετε το πώς ο χορός είναι ένα κομμάτι της ιστορίας του ανθρώπου και πώς ο χορός βοήθησε στην έκφραση των ανθρώπινων συναισθημάτων.
Είναι γνωστό ότι η Ελλάδα έχει χορευτική ιστορία που ξεκινάει πριν από 3.000 χρόνια. Ελληνικοί χοροί όπως το Χασάπικο, αποτελούν εξέλιξη πολύ παλιότερων χορών με ρίζες από το 330 π.Χ. Αυτή η μακρόχρονη ιστορία γέννησε εκατοντάδες χορούς - σήμερα σώζονται καταγραφές τετρακοσίων διαφορετικών χορών με τις παραλλαγές τους.
Αντίθετα, στην υπόλοιπη Ευρώπη μόλις τον 12ο αιώνα - και ειδικά στη Γαλλία και την Ιταλία - άρχισε ο χορός να αποτελεί μέσο έκφρασης όπως τον γνωρίζουμε σήμερα. Αμέσως μετά την Αναγέννηση, γύρω στα μέσα του 17ου αιώνα ο χορός στην Ευρώπη αποτέλεσε αντικείμενο απόδειξης κοινωνικής και οικονομικής καταξίωσης καθώς οι λαϊκοί και παραδοσιακοί χοροί χορεύονταν στους δρόμους και τις πλατείες ενώ οι αριστοκρατικοί και εκλεπτυσμένοι χοροί (εξέλιξη των οποίων αποτελούν ορισμένοι σημερινοί Ευρωπαϊκοί χοροί) χορεύονταν στις αυλές των μοναρχών ή σε αίθουσες και σε θέατρα που προορίζονταν για τις ανώτερες τάξεις.
Με την είσοδο του 20ου αιώνα, ένας ολοένα αυξανόμενος αριθμός χορών - μέγάλο μέρος των οποίων προέρχονταν από την Λατινική Αμερική (χοροί Latin) - άρχισε να γίνεται δημοφιλής στα μεσαία κοινωνικά στρώματα, με αποτέλεσμα να απλοποιηθούν οι βηματισμοί των πλέον δημοφιλών χορών, ενώ παράλληλα γεννήθηκαν νέα είδη χορών είτε από τη σύνθεση και απλοποίηση βημάτων δύο παλιότερων χορών, είτε από την αποδοχή από το κοινό της δουλειάς ορισμένων χορογράφων, οι οποίοι καθιέρωσαν νέους χορούς με συγκεκριμένα βηματα.
Παράλληλα ένα νέο ρεύμα έκανε την εμφάνισή του λίγο μετά την πρώτη δεκαετία του 20ου αιώνα. Ο ελεύθερος χορός (jazz) αποτελεί σήμερα την απόλυτη έκφραση του χορευτή - που παράλληλα είναι και χορογράφος. Ο ελεύθερος χορός δεν υπακούει σε συγκεκριμένα βηματολόγια με αποτέλεσμα ο ρυθμός να αναβλύζει από τον ίδιο το χορό και όχι το αντίθετο, όπως συμβαίνει με τα υπόλοιπα είδη χορού.
Οι Ελληνικοί χοροί με μια ιστορία πλέον των 3.000 ετών είναι από τους παλιότερους και μακροβιότερους όχι μόνο στην Ευρώπη, αλλά και σε όλο τον κόσμο. Σήμερα διακρίνουμε δύο μεγάλες κατηγορίες Ελληικών χορών: τους Παραδοσιακούς και τους Λαϊκούς.
Ελληνικοί χοροί Καλαματιανός
Ίσως ο δημοφιλέστερος Ελληνικός χορός με καταγωγή την Πελοπόννησο. Αρχικά αποτελούσε δεύτερο τύπο του συρτού, αλλά επειδή - καθαρά από σύμπτωση - τα περισσότερα τραγούδια του χορεύονταν με το μέτρο των 7/8 του συρτού αυτού είχαν αναφορά στην πόλη της Καλαμάτας, επικράτησε η ονομασία συρτός Καλαματιανός ή απλά Καλαματιανός.
Υπάρχουν αρκετές θεωρίες - ορισμένες αρκετά υπερβολικές - όσον αφορά την αρχική καταγωγή του Καλαματιανού (και του συρτού γενικότερα), το βέβαιο όμως είναι ότι χαρακτηριστικά του συρτού Καλαματιανού απεικονίζονται σε πολλά αγγεία, αναθηματικέ στήλες και πήλινα ειδώλια.
Συρτός
Ο πλέον διαδεδομένος τύπος χορού στην Ελλάδα, με αρχαία καταγωγή. Έχει αποτελέσει τη βάση πολλών παραλλαγών, από τις οποίες πιο γνωστές είναι των Χανίων και του Ηρακλείου στην Κρήτη, της Χίου, της κεφαλλονιάς, της Ζακύνθου, της Κέρκυρας και της Θράκης.
Τσάμικος
Ο τσάμικος είναι από τους πλέον διαδεδομένους χορούς της ηπειρωτικής Ελλάδας. Το όνομα του χορού προέρχεται από τους τσάμηδες της Θεσπρωτίας στην Ήπειρο. Ο χορός συναντάται επίσης με την ονομασία «Κλέφτικος», καθώς ήταν πολύ δημοφιλής μεταξύ των κλεφτών της περιόδου της Τουρκοκρατίας. Υπάρχουν πολλές τοπικές παραλλαγές του τσάμικου, όπως της Ρούμελης, της Πελοποννήσου και της Θεσσαλίας.
Μπάλος
Ο μπάλος είναι νησιώτικος αντικρυστός χορός. Πρόκειται για ένα χορό παντομίμας που εκφράζει την ερωτική έλξη, γι' αυτό και είναι ένας χορός χωρίς απότομες κινήσεις, ενώ υπάρχει αρκετή ελευθερία όσο αφορά τόσο στις κινήσεις όσο και στις φιγούρες.
Χασάπικος
Ο χασάπικος έχει την καταγωγή του στους βυζαντινούς χρόνους. Αποτελεί εξέλιξη του μακελλάρικου χορού, ο οποίος συνηθιζόταν να χορεύεται στη συνοικία των σφαγέων και των κρεοπωλών της Κωνσταντινούπολης. Η ευρύτατη διάδοσή του οφείλεται στην Ελληνική λαϊκή μουσική.
Ζεϊμπέκικος
Ο ζεϊμπέκικος έχει τις ρίζες του πιθανότατα στην αρχαία Θράκη. Πήρε το όνομά του από τους ζεϊμπέκηδες της Μιράς Ασίας, χωροφύλακες ή στρατιώτες που δεν ανήκαν στον τακτικό στρατό, οι οποίοι κατάγονταν από τη Θράκη. Με τη Μικρασιατική καταστροφή οι απόγονοι των ζεϊμπέκηδων της Μικράς Ασίας, έφεραν μαζί τους στην Ελλάδα τον ζεϊμπέκικο.
Βαρύς και αντρικός χορός ο ζεϊμπέκικος, περιλάμβανε παλαιότερα και επίδειξη οπλομαχητικής, η οποία ήταν συνηθισμένη σε αρκετούς τοπικούς χορούς τόσο της Μακεδονίας και της Θράκης, όσο και του Πόντου.
Συρτάκι
Παρά τη διαδεδομένη πεποίθηση ότι το συρτάκι είναι παραδοσιακός λαϊκός χορός, η αλήθεια είναι ότι είναι ο πιο γνωστός - και ίσως ο μοναδικός - χορός που δημιουργήθηκε με χορογραφία από τον χασάπικο και τον συρτό (απ' όπου και το όνομά του).
Το συρτάκι πρωτοπαρουσιάστηκε το 1964 στην ταινία «Αλέξης Ζορμπάς» πάνω στη μουσική του Μίκη Θεοδωράκη.
Χασαποσέρβικος
Ο χασαποσέρβικος είναι η σερβική παραλλαγή του Χασάπικου χορού. Αντίθετα όμως με τον Χασάπικο που χορεύεται με συρτά βήματα, ο Χασαποσέρβικος χορεύεται με πηδηχτά βήματα, όπως και όλοι οι χοροί των Σέρβων.
Με τον όρο «Ευρωπαϊκοί Χοροί» αναφερόμαστε στους χορούς που χορεύονται ανά ζεύγη και έχουν καταγωγή από την Ευρώπη και τις Η.Π.Α.
Η αρχική τους έννοια, ήταν να ξεχωρίσει τους χορούς που χορεύονταν από τα ψηλότερα κοινωνικά στρώματα, σε αντίθεση με τους λαϊκούς χορούς που χορεύονταν από τις χαμηλότερες κοινωνικές τάξεις. Με την πάροδο του χρόνου όμως, και καθώς οι διαχωριστικές γραμμές μεταξύ των κοινωνικών τάξεων έγιναν λιγηότερο εμφανείς, πολλοί λαϊκοί χοροί εντάχθηκαν στους λεγόμενους Ευρωπαϊκούς χορούς.
Σήμερα, σε διαγωνιστικό επίπεδο, οι Ευρωπαϊκοί χοροί αντιπροσωπεύονται από το International Ballroom Style και περιλαμβάνουν waltz (βαλς), tango, foxtrot και quickstep.
